piątek, 28 lutego 2014

01x01




 12 września 2029 rok. - Mystic Falls.
- Cieszysz się na tę przeprowadzkę? - spytała siostra, a jednocześnie me odbicie. Czasem wadził mi fakt iż wyglądamy jak dwie krople wody, ale teraz, zdążyłam się już przyzwyczaić. Spojrzałam na nią pakując do jednego z kartonów kosmetyki. Musiałyśmy się teraz wszystkim podzielić, do jutra będziemy mieszkały w jednym pokoju, jednak w nowym domu w Monterey każda z nas będzie miała swój pokój, Cindy wcale mi nie przeszkadzała, myślę że to ja byłam jej ciężarem.
- C, w Mystic jest na prawdę fajnie, ale przyda mi się pokój. Własny pokój bez tych twoich kołków i innych broni na istoty paranormalne. - rzuciłam w nią jej szminką, a ta sprawnie ją złapała. Tak doskonale wiedzieliśmy o istotach paranormalnych, wiedzieliśmy jaką przeszłość miała mama, kim była, z kim była i dlaczego to wszystko się skończyło. Ale jakoś jej nie współczułyśmy. Nasza rodzina była cóż, nieco specyficzna. Rodzice wiecznie się kłócili, matka winiła nas za swoje niepowodzenie w życiu. Ale no przepraszam kto kazał jej mieć nas aż tylu. Moje myśli przerwał Scott który wszedł do środka ubrany jedynie w szorty w kolorze khaki, które dostał ode mnie na ostatnie urodziny.
- Dobra macie już coś co mogę zabrać? - rzucił, naprężając mięśnie niczym Herkules, a nam zostało jedynie się śmiać i właśnie to zrobiłyśmy. Mogliśmy spokojnie znosić zapakowane kartony pełne ubrań, kosmetyków, książek i innych takich. Na sam koniec w naszej wspólnej sypialni zostały dwa łóżka, dwa stoliczki, biurko Cindy i moja toaletka. Oczywiście nie zabieraliśmy tego, nowy dom, nowe meble, tata nas rozpieszczał.
- Idźcie już spać! - wrzasnęła mama kiedy to siedziałyśmy każda na swoim łóżku i zamiast spać, krzyczałyśmy na siebie.
- Megie już zasnęła, Scott też zamknął się w pokoju, mi też przyda się odpoczynek. - zaczęła narzekać, gładząc swój ciężarny brzuch. Nie mogłam się doczekać aż urodzi, owszem chciałam już przytulić do siebie małego braciszka, ale mama by trochę odpuściła. Teraz jednak zostało nam zamknąć sie i spróbować spać.

13 września 2029 rok. - Monterey.

Siedziałam w swoim pokoju i byłam szczerze zachwycona. Różowe ściany, białe meble, łóżko okryte woalem. Nic innego jak się zachwycać, jednak ja, cóż musiałam wszystko wypakować. Gdy pokój był już urządzony do końca, stwierdziłam że mam tego o wiele za dużo. Zabrałam ostatnie dwa kartony i zaciągnęłam je do osobistej łazienki. To cieszyło mnie jeszcze bardziej. W domu w Mystic dzieliłam łazienkę z wszystkimi a to było na prawdę trudne, teraz w domu było o wiele więcej pomieszczeń. Nasza najstarsza trójka miała własne pokoje i własne łazienki, rodzice dzielili łazienkę z Meg i jeszcze nienarodzonym Sofianem, za to prócz sypialni rodziców, dzieciaki też miały swoje pokoje. Na dole zaś była kuchnia, jadalnia, salon, pokój gościnny jak i kolejna łazienka. Ktoś kto budował ten dom miał niezłą fantazję. Przeczesałam włosy przeglądając się w małym lusterku. Skończyłam zadanie jakim było wypakowanie wszelkich kosmetyków, ręczników i innych takich. Odetchnęłam z ulgą, jedyne co mnie nie opuszczało to obawa przed nową szkołą, owszem miałam tu wielu znajomych. Malody, Renesme, Holly jak i znajomi brata Trevor, Sam ale i nasza kochana kuzynka Leila, a właściwie nasza ciotka w końcu jest siostrą taty, jednak wiek nie pozwala nam na to byśmy mówili do niej "ciociu" w końcu jest w naszym wieku. Była też Neomi córka wujka Alarica i cioci Meredith jak i Dean i Elizabeth dzieci wuja Jer'a i ciotki Bonnie. Dużo rodziny w jednym miejscu, ale cieszyłam się, no może nie do końca z obecności babci Kelly, ale powinnam to przemilczeć. Weszłam pod prysznic i oblałam zmęczone ciało gorącą wodą, truskawkowy aromat unosił się wraz z parą która wypełniała całą łazienkę. Kilkanaście długich minut później stałam już w różowej piżamie przy oknie, rozczesując mokre włosy. I to właśnie wtedy dostrzegłam coś niepokojącego. Było już bardzo późno, a młody, czarnowłosy chłopak tak po prostu spacerował po nieoświetlonych chodnikach. Uniósł swe spojrzenie, a nasze oczy skrzyżowały się, te niebieskie chłodne oczy hipnotyzowały, aż ciężko było oderwać wzrok, dlatego on to uczynił jako pierwszy. Zrobiło mi się gorąco więc uchyliłam jedno ze skrzydeł okiennych. Odetchnęłam cicho, zgasiłam światło i rzuciłam się na miękkie oraz zimne łóżka. Zasnęłam.

14 września 2029 rok.
Budzik dzwonił i nie chciał przestać. Moje powieki nie chciały się otworzyć więc wyłączenie go sprawiało mi nie lada kłopoty. W końcu jednak się udało. Sen odpłynął gdzieś daleko, musiałam wstać. Słyszałam już jak woda w łazience Cindy szumi uderzając o ścianki prysznica, po chwili i ona mogła usłyszeć te same dźwięki. Umyłam dokładnie zęby, wyprostowałam włosy, nałożyłam makijaż i to wszystko było bardzo proste w porównaniu z wyborem garderoby. Jak zwykle nie zdążę zjeść śniadania w domu. Po długich rozmyślaniach postawiłam na jeansowe rurki, zwiewną koszulę na krótkim rękawie i buty na wysokim koturnie. W końcu mogłam wziąć torbę, pożegnać małą Meg i wsiąść do auta brata. Całą trójką szybko dotarliśmy pod szkołę. Cindy od razu pobiegła do Dean'a i Leili, Scott niemal od razu zagadał do Trevor'a.  Przez chwilę zostałam sama. Rozejrzałam się dookoła i znów dostrzegłam tego chłopaka, było w nim jednak coś innego, wyraz twarzy to na pewno i nie był tak mroczny jak ten z wczoraj.
- Lilith! - usłyszałam słodki głos mojej przyjaciółki, a wtedy dostrzegłam falę, długich blond włosów Malody.
- O Boże! Jak się cieszę! - zapiszczałam i przytuliłam do siebie o wiele niższą dziewczynę, jednak ta nie była sama, obok niej stał wysoki, przystojny, zielonooki ciemny blondyn, a na jego twarzy rysował się lekki zmieszany uśmiech. Mogłam śmiało stwierdzić że był przystojny, nawet bardzo.
- Ach! Lilith poznaj mojego chłopaka... Stefano. Stefano to moja najlepsza przyjaciółka Lilith. - powiedziała Mel, a ja z uśmiechem na twarzy wyciągnęłam dłoń w stronę chłopaka.
- Stefano Salvatore. Miło poznać w końcu dziewczynę o której tak wiele słyszałem. - uścisnął moją dłoń, po czym objął swoją dziewczynę, tak słodko razem wyglądali.
- Lilith Donovan. Mi też miło, szkoda że Mel nie przygotowała mnie na to spotkanie. A to kto? - spytałam gdy czarnowłosy kroczył w naszą stronę.
- A to Damon, brat Stefana, wiesz ten co chodzi z Twoją ciotką. - tak ciotka Emily chodziła z jednym z chłopaków, wiedziałam o niej nie wiele. Wiedziałam że jest ona wampirzycą że również chodzi z wampirem. Chwileczkę! Czyli Stefano też nim jest? Czy Malody o tym wie?! Byłam przerażona. Przedstawili mnie Damonowi, jednak ten nie był tak samo zainteresowany moją osobą jak wczoraj.
- Lilith! Jak miło Cię widzieć! - usłyszałam znajomy mi głos i przez chwilę myślałam ze to Cindy. Jednak bardzo się myliłam. Była to ciotka Emily. Cieleśnie była rok starsza od nas, duchowo było w wielu mojej matki gdyż była jej siostrą bliźniaczką, stąd pewnie ja i C. Dzień był strasznie pokręcony. Strasznie wiele się działo. Spotkałam wielu znajomych i poznałam wielu nowych ludzi. Kim byli Salvatorowie, czy Mel wiedziała o ich rasie? Gdzie podziewała się Rene. Te pytania chodziły po mojej głowie dlatego nie mogłam skupić się na lekcjach, tak samo było w drodze powrotnej. Dopiero w domu doszłam do siebie ustałam na przeciw matki kiedy ta składała ubrania nienarodzonego braciszka.
- Mogę o coś zapytać? - spytałam łapiąc za kilka pieluch i dokładnie je składając przyglądałam się matce. Kiedy skinęłam głową, uśmiechnęłam się delikatnie.
- Kim są Salvatorowie? Czy to wampiry z Twojej przeszłości? - kiedy te pytania padły, spojrzała na mnie wzrokiem zbolałym i pełnym nienawiści. Jej wyraz twarzy zmienił się w grymas bólu. Znałam już odpowiedz, odwróciłam się na pięcie i chciałam wyjść, jednak głos Eleny zatrzyma mnie.
- Wody! Lilith wody mi odeszły! - zawyła niczym syrena alarmowa. Spanikowałam, byłam z nią sama w domu. Scott zabrał Meg do wuja Jeremy'ego, Cindy pojechała z tatą do lasu. Co ja mam teraz zrobić?! Moje oczy padły na matkę, ta krzyczała coraz głośniej, stałam jak wryta.

Rudzia.
Wiem przyczepicie się że jest chaotycznie, ale Lilith jest właśnie chaotyczna, a to jej myśli, więc by oddać bardziej pomysł na jej postać postanowiłam tez tak pisać. Mam nadzieję ze przypadnie Wam do gustu.

20 komentarzy:

  1. Dziewczynom pewnie ciężko jest z taką myślą... że one były powodem niepowodzeń :( Przykre.
    Notatkę z 13 września, bardzo fajnie opisałaś, babcia Kelly - niezbyt lubiana? Mam nadzieję, że znajdzie się małe tego rozwinięcie kiedyś ;)
    O matko O.o czy to pytanie o jej przeszłość i Salvatorów spowodowało '' odejście wód''? Kurde ;D
    Bardzo przyjemny i lekki rozdział, czy dalsze rozdziały będa pisane w takiej formie? Pamiętnika jakby?;)

    Pozdrawiam i weny ;*

    OdpowiedzUsuń
  2. O rany no to mnie uwiodłaś! *w*
    Rozdział świetny, podoba mi się takie "chaotyczne" podejście Lilith, czemu by nie ;> sama jestem dość chaotyczna, więc nie trudno było mi się w tym wszystkim odnaleźć.
    Ahh te rodzinne problemy.. cała historia jest niesamowita!
    *Króciutko, bo jest butthurt o godzinę ><*
    Świetny rozdział!
    Pozdrawiam ;>

    OdpowiedzUsuń
  3. Fajny opis domu :)) Wogóle genialny rozdział ;) Postać Lilith bardzo mi się spodobała. Pozdówki czekam na dalsze rozdziały :}

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo ładnie napisany rozdział.Przeczytałam go z szybkością światła.Od razu zaciekawiła mnie postać tajemniczego chłopaka chodzącego późnym wieczorem po ulicach.Jak się okazało to Damon :) a to mnie ucieszyło bo lubię postać Damona w Pamiętnikach wapmirów, więc tu także go polubię. Jestem ciekawa co będzie dalej i jak Lilith poradzi sobie z porodem matki.Czekam na następny rozdział.Pozdrawiam i zapraszam do odwiedzania mojego bloga,na którym wkrótce pojawi się nowy rozdział http://www.otherviki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  5. Pierwszy rozdział, a tyle się dzieje! To lubię :D
    Lilith właśnie przez tę chaotyczność wydaje się być bardzo ciekawą postacią. Poczułam do niej sympatię od samego początku.
    Na temat odniesień do Pamiętników się nie wypowiem, bo jak mówiłam - nie mam o nich pojęcia. Wiem, że jest tam Damon, Stefan i Elena. I to tyle moich informacji ;_;
    No, ale powiem Ci, że Lilith jest w nieciekawej sytuacji. Ja bym spanikowała totalnie na jej miejscu *.*
    Rozdział mi się podobał, a więc zostaję :) A jak przestanę ogarniać, o co chodzi, to będę pytać, bo mówię - ja serialu ni w ząb nie znam. Ale naprawdę piszesz za ładnie, żebym mogła sobie odpuścić :)
    Pozdrawiam:D
    PS. na http://gud-med-oss.blogspot.com pojawił się rozdział I - prolog Ci się podobał, więc pomyślałam, że może zechciałabyś wpaść i na temat rozdziału też się wypowiedzieć :)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. No helloł :D
    Zapraszałaś mnie, więc wpadłam. I chociaż wolę czytać blogi o innej tematyce(czyt. sport) to tym blogiem chyba przekonałaś mnie do innych gatunków opowiadań :-) Spodobała mi się i to bardzo postać Lilith.
    Więc czekam z niecierpliwością na coś nowego!

    PS. U mnie(http://another-story-about-ski-jumping.blogspot.com/) napisałaś, abym Cię poinformowała o kolejnym wpisie. Więc żebym nie zapomniała, prosiłabym, abyś wpisała się do zakładki "Informowani'. Dziękuję:**

    OdpowiedzUsuń
  7. oooo matko kochana !!!!! :D
    to co piszesz jest po prostu jej nie wiem jak to opisać ale niesamowite , cudowne , ciekawe , urocze , po prostu jest meeegaaa !! :D
    Jesteś prawdziwą konkurentką dla L.J. Smith. :D
    Mam nadzieję że kiedyś uda ci sie to wydać w wersji papierowej a to kupie *.*
    Po prostu coś niesamowitego <3
    Rozpłynęłam się i z niecierpliwością czekam na więcej !! <3

    OdpowiedzUsuń
  8. Kolejny fantastyczny blog! Zapowiada się ciekawie, Elena pokrzywdzona! I dobrze, niech ma dzieciaków, niech uprzykrzą jej życie! Może być ciekawie, Salvatorowie, Elena i jej dzieci to nie dobre połączenie. Widziała też ze Elena ma też siostrę, no i Alarick żyje! <3 Super, super, super oby tak dalej :)

    Agnes.

    OdpowiedzUsuń
  9. Zostawiłaś link na moim blogu, więc i jestem. :D Zaciekawiłaś mnie niesamowicie tym rozdziałem. ^^ I nie ukrywam, że czekam na więceeeej! :D No, ale jak inaczej, skoro tyle się tutaj dzieje? :D Ale nie, nie zwalniaj tempa. :) Jest super. ^^
    Pozdrawiam i zapraszam do siebie! http://arytmia-uczuc.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  10. Zaprosiłaś mnie wpadłam i ojejciu to jest super.
    Ta ich matka która za wszystko obwinia nie to jest jakaś dziwna mogła się nie puszczać..
    A teraz wszystko na nie....
    Pozdrawiam i całuję
    Werooo....
    wishyouwerehereaw.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  11. Czy tylko ja zwróciłam uwagę na tajemniczego mężczyznę, który wygląda jak Damon? Czy tylko ja zwróciłam uwagę na różnicę w odczuciach Lilith patrząc na podobno tego samego mężczyznę. Mroczny facet pod oknem dziewczyny na pewno nie był Damonem. Mam to przeczucie. A skoro nie jest Damonem to chcę go poznać, jak najszybciej! Już ! Teraz ! Także czekam na kolejny rozdział, chaotyczne rozmyślania Lilith są bardzo trafne i przyjemnie się je czyta. Nie ma problemu z przełknięciem ciężkich słów. Sama nie wiem co miałabym jeszcze dodać, na pewno będę wpadać i czytać każdy kolejny rozdział !! Weny życzę :*

    OdpowiedzUsuń
  12. Och, pamiętniki wampirów. Kocham imię Lilith! Zdziwiło mnie, że to córka Eleny D: Ou, łał. Jestem ciekawa co będzie dalej.
    Tymczasem zapraszam do mnie na nowy rozdział ^__^
    http://cien-nocy.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  13. TVD <3 i życie staje się piękniejsze.
    ogólnie super Ci wyszedł rozdział i nie rozumiem czmeu miało by być chaotycznie.
    czekam na nexta.

    jeśli masz czas to wpadnij do mnie na 5 rozdział
    http://themoordeath.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  14. ( autorka bloga : ramsointt.blogspot.com , pewnie, że docenię, dzięki za komentarz! :* ) A więc co tu dużo mówić. Genialne! Nie za bardzo lubię opowiadania "pamiętnikowe", ale ten polubiłam bardzo ;) A co do wygląd bloga to daje taki urok opowiadaniu *.* masz glitery ?

    OdpowiedzUsuń
  15. Świetne opowiadanie, świetny rozdział i moje pamiętniki! Akcja dzieje się dzieje, podoba mi się cały pomysł <3 Czekam na nn!

    [SPAM]
    Opowieść napisana spontanicznie, z całkowitego braku laku...
    Jej główna bohaterka - Bree to szalona dziewczyna, która dla spełnienia marzeń potrafi poświęcić wszystko. Stawka jest wysoka, ryzyko podobnie, ale pomoc zawsze niosą osoby trzecie, cha! Nie tyle pomoc, co spustoszenie. Jak potoczą się losy prawie osiemnastoletniej wariatki, kogo napotka na swojej drodze do sukcesu i czy konsekwencje nie przekreślą całości? Czy można być w dwóch miejscach na raz, być dwoma osobami na raz? Czy można zmieniać maski, niczym rękawiczki, nawet przed samym sobą grając? A nawet jeśli, to jak długo?! Nieszczera, niewierna, nieidealna... Ale zawsze i na zawsze silna, przesączona ambicją - Britania Hitchcock - aktorka, uciekinierka, pisarka, najjaśniejsza z gwiazd, oraz oni... One Direction...
    http://zawsze-celuj-w-ksiezyc.blogspot.com/
    Zapraszam na niedługi prolog :)
    @YourLittleBoo1

    OdpowiedzUsuń
  16. Zapraszam na nowy rozdział! :)
    http://ostatnia-rodu-black.blogspot.com/2014/03/rozdzia-i.html
    Przepraszam, nie zauważyłam nigdzie spamownika :)

    PS: podoba mi się ten rozdział, zaraz przeczytam prolog :3

    OdpowiedzUsuń
  17. http://loop-of-fear.blogspot.com/2014/03/1-dusznosc.html ZAPRASZAM NA ROZDZIAŁ 1. ;)

    OdpowiedzUsuń
  18. Rodzinka niesamowita, że tak powiem. Czytając to, nie mam co narzekać na brak wrażeń, wręcz nie jestem w stanie ich ogarnąć :)
    Ale to tylko duży plus.
    Poza tym - dzieje się bardzo dużo, akcja jest wartka i płynna.
    Jak na razie ogarniam mnogość osób w stopniu średnim, ale jak na pierwszy rozdział to i tak jestem zadowolona, że umiem dopasować członków rodziny do rodziny, a przyjaciół do przyjaciół^^
    Lilith to chyba rzeczywiście dość chaotyczna osoba, ale przez to jest bardziej ludzka i taka jakaś... swojska xDD
    Pozdrawiam serdecznie!

    p.s. I zapraszam na http://www.szuflada-lucy.blogspot.com
    Tam są linki do moich blogów, mam nadzieję, że jakiś cię zainteresuje jeśli lubisz skoki narciarskie. A jeśli nie. to proszę - w zakładce "spam" informuj mnie o nowych notkach. Będę niesamowicie wdzięczna!

    OdpowiedzUsuń
  19. Seryjnie nie mogę połapać się w bohaterach ale tak to masz całkiem fajny styl pisania i przyjemnie czyta mi się twoje starania :)

    OdpowiedzUsuń